Samantha Fish heeft in de tien jaar sinds ze voor het eerst een gitaar beroerde, al bereikt wat menig muzikant een carrière lang naar streeft en daar maar zelden in slaagt. Samantha begon op haar dertiende met drummen, schakelde na twee jaar over op gitaar, verzilverde op haar tweeëntwintigste een platencontract bij Ruf Records, toerde meermaals de wereld rond en leeft nu uitsluitend van haar muziek. Samantha lijkt dan al vanaf die prille leeftijd voorbestemd om een belangrijke figuur in de moderne hedendaagse blues te worden. Zij wist in 2011 dadelijk te imponeren met haar debuutalbum "Runaway". Ze won dankzij dit uitstekende album in 2012 de Blues Music Award voor de Best New Artist. De producer van "Runaway", en haar opvolger "Black Wind Howlin" uit 2013, is niemand minder dan Mike Zito die ook op deze albums soms de gitaar ter hand nam. Nu anno 2015 heeft Samantha een schitterend nieuw album uit. Wie het geluk gehad heeft om haar in Hookrock aan het werk te zien weet dat Samantha heel wat in haar mars heeft. Voor ons was het de perfecte gelegenheid om het met de sympathieke Amerikaanse zangeres te hebben over dit nieuwe album "Wild Heart" en haar toekomstplannen.

Je hebt wel een mooie dag uitgekozen om naar België te komen. We hebben hier de laatste dagen een hittegolf. Is dat een voorbode van het stomende optreden dat je ons straks zal geven?

Is het hier een hittegolf nu? Dit is in Kansas de normale temperatuur, dus ik voel mij goed nu en ben klaar om straks het beste van mezelf te geven. Ik hoop dat het publiek op Hookrock klaar is voor een spetterend concert.

Je bent begonnen als drummer. Waarom en wanneer ben je daarmee gestopt en overgestapt naar de gitaar? Wat inspireerde je om gitaar te gaan spelen?

Eigenlijk ben ik nooit gestopt met drummen. Ik bespeel sinds mijn vijftiende zowel de drums als gitaar. Mijn vader speelde gitaar, zijn vrienden en mijn zus Amanda ook. Als ze dan op bezoek kwamen begonnen zij allemaal op de gitaar te spelen en songs uit te wisselen. Dat leek me leuk, maar ik hoorde er niet echt bij omdat ik nog te jong was en geen gitaar kon bespelen. Omdat ik bij de groep wilde zijn en deelnemen aan dat sociaal gebeuren begon ik gitaar te leren.

Je eerste album 'Live Bait' uit 2009 moet grote indruk gemaakt hebben op Thomas Ruf van RUF Records, want even later mocht je een contract tekenen bij dit prestigieuze label. Kwam dat toen als een verrassing en wat vind je van 'Live Bait' op dit moment?

Ik hou er niet echt van. Het was mijn eerste album en de eerste keer dat ik mezelf hoorde bij de opnames. Dat was een schok. Er was toen nog geen youtube enz. Dat album is nog maar zes jaar geleden, maar het internet is op die korte tijd heel erg veranderd. Als ik nu 'Live Bait' hoor dan hoor ik mezelf als een baby. Dit was ik, in mijn begin stadium en ik ben blij dat ik sindsdien toch wel sterk gegroeid ben. De Samantha Fish van 'Live Bait' kan je echt niet meer vergelijken met de Samantha Fish van 'Black Wind Howlin'' en 'Wild Heart'. Op mijn debuut album waren het ook veel covers en nu zijn het bijna allemaal eigen songs.

Je eerste album 'Runaway' bij RUF Records was een schot in de roos. Je won in 2012 de Award for the Best New Artist In Memphis. Mike Zito is een naam die dikwijls vernoemd wordt als men over Samantha Fish praat. Mike Zito is meer dan alleen maar de producer van dat album. Wat betekent Mike Zito voor je?

Mike Zito is een heel goede vriend van me. Ik ontmoette hem toen ik ongeveer achttien jaar was in Kansas City waar hij met zijn band kwam optreden. Ik mocht samen met hem en de band op het podium. Als Mike in de buurt was nodigde hij me altijd uit om een paar nummers samen met hem te doen. Hij moedigde me ook altijd aan en zei dat ik in mezelf moest geloven. Mike is een ideale mentor voor mij. Hij bracht mij ook in contact met Thomas Ruf en daardoor kon ik mee op tournee met de Girls With Guitars. Van deze tour verscheen een album waarvan Mike de producer was. Daarna werd hij ook mijn producer op 'Runaway' en later op 'Black Wind Howlin''. Ik ben blij dat ik Mike ken en hij zal altijd een goede vriend blijven.

Je haalde juist je tour met 'Girls With Guitars' al aan. Was je deelname aan de RUF Bluescaravan samen met Cassie Taylor en Danni Wilde een positieve ervaring?

Ja, al was het wel nieuw voor me. Ik was gewend om de frontvrouw te zijn, maar nu moest ik het podium op met nog twee andere frontvrouwen. In het begin was dat wel aanpassen, maar het is ook leuk om in dienst van iemand  te spelen. Ik heb een goede tijd gehad en we kwamen alle drie heel goed overeen met elkaar. De sfeer was heel goed. Door deze tour leerde ik ook Europa kennen en dat was ook weer nieuw voor me.

Je hebt altijd beweerd dat je eerste muzikale invloeden van Keith Urban en Sheryl Crow kwamen. Die invloeden zijn in ieder geval niet meer te merken op je twee laatste albums 'Black Wind Howlin' en 'Wild Heart'. Of vind jij van wel.

Inderdaad, dat waren mijn eerste muzikale invloeden en ik weet ook wel dat ik nu niet meer klink zoals Keith Urban en Sheryl Crow, maar toch zitten er nog invloeden van hen in mijn nieuwste album 'Wild Heart'. Er zitten trouwens verschillende muziek stijlen in 'Wild Heart', onder andere blues, Americana, bluesrock en rootsrock. Ik waardeer Keith Urban om meerdere redenen. Hij is een bijzonder goede songschrijver en geweldige gitarist.

'Black Wind Howlin'' uit 2013 vind ik persoonlijk een schitterend album. Ook hier was Mike Zito producer en gitarist. Alle songs op dit album en bijna alle songs op 'Runaway' heb je zelf geschreven. Is songs schrijven iets dat je graag doet en gaat dat vrij vlot of is het hard werken?

In het leven heb je goede en slechte dagen en dat is met songs schrijven net hetzelfde. Soms gaat het vlot en natuurlijk, soms gaat het moeilijk en soms is het een echt gevecht. Als je iets wil creëren mag je ook niets forceren. Nu kom ik even terug op je vorige vraag met Keith en Sheryl. Het is ongelofelijk welke mooie en sterke songs zij kunnen schrijven. Daarom dat ik ook zoveel van hun muziek hou. Ik hou erg veel van songs schrijven en maak er heel wat tijd voor vrij. (video)

Heb ik het mis als ik zeg dat de songs op 'Black Wind Howlin' veel sterker zijn dan op 'Runaway'? Het klinkt ook iets ruiger. Wat is jouw mening?

Persoonlijk vond ik 'Runaway' al een goed album, maar de muziek op 'Black Wind Howlin'' is inderdaad anders en dat is ook niet verwonderlijk. Als artiest evolueer je nu eenmaal. Een nieuw album is eigenlijk een snapshot van de artiest op het moment dat hij of zij het nieuwe album aan het maken is. Na 'Runaway' heb ik twee jaar lang veel optredens gedaan. Bijna elke avond op de planken gestaan, gezongen, lessen geleerd en nieuwe ervaringen opgedaan. Al deze zaken neem je mee als je nieuwe songs gaat schrijven en dat vertaalt zich dan in een nieuw album.  Het is een recentere versie van jezelf.

Toen ik een paar weken terug je nieuwe uitstekende album ‘Wild Heart’  in handen kreeg en het boekje las, schrok ik wel een beetje. Geen Mike Zito, maar Luther Dickinson als producer. Ook allemaal andere muzikanten. Waarom deze totale verandering?

Veel artiesten veranderen elk album van producer. 'Girls With Guitars' meegeteld was Mike producer op mijn drie laatste albums en dat is heel ongewoon in de muziekwereld. Ik was klaar voor verandering en had deze verandering ook nodig om te groeien. Mike is momenteel met andere projecten bezig, maar we komen elkaar zonder twijfel nog wel tegen en wie weet wat we samen in de toekomst nog gaan doen. Ik ben al jaren fan van Luther Dickinson. Onze samenwerking heeft wat tijd nodig gehad, maar ik ben heel blij met Luther als producer en muzikant op 'Wild Heart'. Het is door zijn soort blues muziek dat ik naar de blues getrokken werd. Ik hou erg van die ruige groovin' North Mississippi blues. Luther’s  laatste album 'Rock'n Roll Blues' is trouwens grandioos.

Om welke reden is 'Wild Heart' in verschillende studio's opgenomen?Het album werd opgenomen in vier studios, de Royal Studios en Ardent Studios in Memphis, Tennessee, De Zebra Ranch in Coldwater, Mississippi, and Blade Studios inShreveport, Louisiana.

Er zijn verschillende redenen waarom we dat gedaan hebben. Logistieke problemen was onder andere één van de voornaamste redenen. Alles kwam plots in een stroom versnelling en we wilden alles vlug laten vooruit gaan. Dus gingen we eerst naar de Blade Studio van drummer Brady Blade in Shreveport. Daar werd het grootste deel van de opnames gedaan. De Norman Sisters, Shontelle en Risse wonen in Memphis, dus leek het ons leuk om naar de fameuze Ardent Studios in Memphis te gaan om daar de twee zussen hun backing vocals te laten doen. Zelf was ik heel blij om naar de Luther studio, de Zebra Ranch in Coldwater Mississippi te gaan.

Op 'Wild Heart' staan vijf eigen songs, maar ook vijf songs die je samen schreef met Jim McCormack. Waarom deze samenwerking? Je had op je vorige albums bewezen dat je een zeer goed songschrijver bent.

In het verleden schreef ik mijn songs helemaal alleen en ik vond dat als ik verder wilde groeien als songschrijfster dat ik moest samenwerken met iemand die een betere songschrijver is dan mezelf. Jim McCormack woont in Nashville en schreef al veel grote hits en werkte al met veel grote namen samen. En als ik zeg grote hits dan bedoel ik echt heel grote hits. Als je dan de kans krijgt om met zo iemand samen te werken dan moet je die kans met beide handen grijpen. Ik had een deel onafgewerkte songs en wat ideeën en die hebben Jim en ik verder uitgewerkt in zijn kantoor in Nashville. Ik heb veel opgestoken van Jim en zou in de toekomst graag terug gaan naar hem om nog meer songs samen te schrijven. Hij is geweldig gefocust op hetgeen waar hij mee bezig is en een genie op het gebied van verhalen schrijven.

Ik vind 'Turn It Up', 'Roadrunner' en 'Blame It On The Moon' met zijn geweldige slide de drie beste nummers op het album. Drie songs van jou.

Heel erg bedankt. Met Jim werkte ik voor het grootste deel aan de teksten. De vorm, de sound, de akkoorden en de riffs waren er meestal al, daar hadden Luther en ik al voor gezorgd. Dus met Jim maakten we het plaatje compleet, we zorgden dat de tekst bij de muziek paste.

Ben je het met me eens dat de muziek op 'Wild Heart' meer rootsrock is en op 'Blind Wind Howlin'' meer bluesrock?

Ja, daar ben ik het wel mee eens. Beide albums zijn verschillend, maar je hoort op beide albums wel duidelijk dat het muziek van Samantha Fish is.

Maak nu eens reclame voor 'Wild Heart'. Waarom moeten mensen je nieuwe album kopen?

Dat is een moeilijke. Persoonlijk vind ik 'Wild Heart' het beste album dat ik al gemaakt heb en dat om verschillende redenen. Het zijn mijn sterkste songs die ik al geschreven heb, er is een grote persoonlijke verbondenheid met de songs en ik ben zelf nog gegroeid tijdens de opnames. Het is de eerlijkste plaat die ik al gemaakt heb.

Je bent de laatste jaren veel on the road. Er staan bijna 50 concerten op je website tussen nu en 1 september. Raak je dat gereis en die optredens nooit moe of kijk je nog steeds naar elk optreden uit?

We hebben inderdaad heel veel optredens, ik  denk dat we deze zomer op negenendertig festivals staan. Ongelofelijk. Als je me dat tien jaar geleden zou gezegd hebben verklaarde ik je gek. Ik ben blij dat ik dit kan doen, want dit is het leven dat ik wil. Soms is het door de vele verplaatsingen wel vermoeiend, maar je krijgt er ook heel veel voor terug. Als je al de mensen die speciaal voor jou naar een concert komen kan blij maken met je muziek, wat kan je dan nog meer wensen.

Je speelt de laatste tijd veel op je Delaney guitar. Dit instrument werd speciaal voor jou gemaakt. Wat maakt deze gitaar zo speciaal voor jou?

Omdat ze speciaal voor mij gemaakt werd. Ik heb samen met Mike Delaney deze gitaar ontworpen. De nek heeft het juiste profiel voor mij. De speciale hand wound Humbucker pickups, het hout, het vismotief in de body alles hebben we samen besproken. Ik hou niet van veel pedalen, ik ben geen tweaker. De gitaar moet voor mij de juiste sound hebben. Een gitaar moet zingen voor me. De sound moet uit de toppen van mijn vingers komen. Ik ben dolgelukkig met deze gitaar.

Veel succes met je concert straks en met alles wat je in de toekomst nog mag doen.

Walter Vanheuckelom

meer foto's